Yusuf Has Hacib Sözleri
İnsan kimi severse, onun kusuru fazilet olur.İnsan kimi sevmezse, onun fazileti kusur görünür. 23857
Yusuf Has Hacib | sevmek | fazilet | kusur |
İnsan, gece gibi karanlık bir evdir; akıl, bir meşale gibi onu aydınlatır. 23855
Yusuf Has Hacib | akıl | insan |
Bir bilge kişiyi kendine ayna edin. 23854
Yusuf Has Hacib | bilge |
Diline dikkat et, dişini kırmasın. 23850
Yusuf Has Hacib | dil | söylemek | konuşmak |
Akıl senin için iyi ve yeminli bir dosttur. Bilgi senin için çok merhametli bir kardeştir. 23849
Yusuf Has Hacib | akıl | bilgi |
Menfaat sandalyeye benzer; başında taşırsan seni küçültür, ayağının altına alırsan seni yükseltir. 23848
Yusuf Has Hacib | menfaat |
Uçan kuş bile eşini bilir ve sürüsünü bulur. Sen insansın. İçine karışacağın adamları iyi seç. 23846
Yusuf Has Hacib | arkadaşlık | dost | eş |
Anlayış ve bilgi çok iyi şeydir; eğer bulursan, onları kullan ve uçup göğe çık. 23842
Yusuf Has Hacib | anlayış | bilgi |
Bütün iyilikler bilginin faydasıdır. Bilgi ile göğe dahi yol bulunur. 23841
Yusuf Has Hacib | bilgi |
Akıl bir meşaledir. Kör için göz, ölü vücut için can, dilsiz için sözdür. 23839
Yusuf Has Hacib | akıl |
Dostunu çıkar ve zarar ile dene; her iki hâlde de dostluğuna devam ederse ona sıkı sıkı yapış. Çıkar peşinde koşan insanlara yakın durma! 23838
Yusuf Has Hacib | dost | dostluk | arkadaşlık |
Halk tok olmalı, memur ve işçilere "Aç mısın, tok musun?" diye sormalı. Bir hükümdar, kuldan "fakir" adını kaldıramazsa nasıl hükümdar olur? 23836
Yusuf Has Hacib | halk | memur | işçi | hükümdar | liderlik | lider |
Allah'a sığın, onun emrine itaatsizlik etme. 23833
Yusuf Has Hacib | Allah | itaat |
Ne yumruktan, ne kırbaçtan iz kalır. insan ölür, arkasından söz kalır. 19833
Yusuf Has Hacib | ölüm | söz |
Hangi iş olursa olsun, sen onu tatlı dille karşıla; her işte tatlı dil kullanırsan, saadet sana bağlanır. 17684
Yusuf Has Hacib | iş | saadet | mutluluk | tatlı dil |
Bu dünyanın kusuru bin, meziyeti ise birdir. İnsan bunu nasıl geçirirse, o öyle geçer. 17388
Yusuf Has Hacib | kusur | meziyet |
Yalnız kendi menfaatini gözeten dosta gönül bağlama. Fayda görmezse sana düşman olur, ondan vazgeç. 16684
Yusuf Has Hacib | menfaat | bencillik |
İnsanın bunca zahmet çekmesi, hep boğazı ve sırtı içindir; mal toplar, yiyemez; öldükten sonra da vebali altında kalır. 16544
Yusuf Has Hacib | zahmet | mal mülk | vebal |
Kimin düşündüğü ile söylediği bir olursa, işte doğru insan odur. 16009
Yusuf Has Hacib | düşünmek | söylemek | insan | doğruluk |
İnsanların seçkini, insanlığa faydalı olan insandır. Halk nazarında muteber kimse, muteber olan insandır. 15999
Yusuf Has Hacib | insan |
Ok düz olmasaydı, doğru gitmezdi. 11977
Yusuf Has Hacib | doğru | doğruluk | ok |
Çok mal açgözlüyü doyurmaz. Ecel gelince, pişman olur fakat artık işini yoluna koyamaz. 9077
Yusuf Has Hacib | açgözlü | açgözlülük |
Sözün, gözsüzlere göz olsun. 8610
Yusuf Has Hacib | söz |
Bak, doğan ölür, ondan eser olarak söz kalır; öldükten sonra da, vebali altında kalır. 8488
Yusuf Has Hacib | söz | vebal |
Akıl süsü dil, dil süsü sözdür. İnsanın süsü yüz, yüzün süsü gözdür. İnsanın sözünü dili ile söyler; sözü iyi olursa, yüzü parlar. 8482
Yusuf Has Hacib | akıl | dil | söz | süs |
İnsan nadir değil, insanlık nadirdir. İnsan az değil, doğruluk azdır. 5728
Yusuf Has Hacib | insan | insanlık | doğruluk |