Nâzım Hikmet Ran Sözleri
Dünyada kaygı ve yoksulluk kadar hiçbir şey yıpratıp yaşlandıramaz kadınları. 25631
Nâzım Hikmet Ran | kadınlar |
Bir ekmeği son lokmasına dek yemeyi, bir de ağız dolusu gülmeyi unutma hiçbir zaman. 25630
Nâzım Hikmet Ran | yemek | gülmek |
Kelimelerim is kokuyor, kimse bilmiyor ki içim sana yanıyor. 25629
Nâzım Hikmet Ran | yanmak |
Herkesin yanına gitmek istediği birileri vardır, gecenin üçü, sabahın körü, hatta cehennemin dibi bile olsa. 25628
Nâzım Hikmet Ran | gitmek |
Sonra aramıza şehirler girecek, hiç karşılaşmayacağız. Tesadüfler bile bir araya getiremeyecek. Sonra belki birimiz öleceğiz, diğerimiz hiç bilmeyecek. 25627
Nâzım Hikmet Ran | ayrılık |
İnsan insana iyi gelmeli, gelmeyecekse hiç gelmemeli. 25626
Nâzım Hikmet Ran | insan | gelmek |
Kim bilir, masalınızın kahramanı, başka bir hikayede figüran olmaya gitmiştir belki de. 19649
Nâzım Hikmet Ran | kahraman |
Dünyanın dört bir yanında dostlarım var. Dostlar ki bir kerecik selâmımı almamışlar, bir kerecik selâmlarını almamışım ve yine dünyanın dört bir yanında düşmanlarım var. Düşmanlar ki kanıma susamışlar, kanlarına susamışım. 6464
Nâzım Hikmet Ran | dost | düşman |
Ben yanmazsam, sen yanmazsan, o yanmazsa, nasıl çıkar karanlıklar aydınlığa? 6428
Nâzım Hikmet Ran | yanmak | aydınlık | fedakârlık |
Arkadaşlık ağaca benzer, kurudu mu bir daha yetişmez. 3785
Nâzım Hikmet Ran | arkadaşlık |
Dal rüzgarı affetmiştir ama kırılmıştır bir kere. 3761
Nâzım Hikmet Ran | affetmek | kırılmak |
Kadınlarımızın yüzü, acılarımızın kitabıdır. 3438
Nâzım Hikmet Ran | kadınlar | acı |
Yaşamak bir ağaç gibi tek ve hür ve bir orman gibi kardeşçesine. 2836
Nâzım Hikmet Ran | yaşamak |
Öylesine ciddiye alacaksın ki yaşamayı, yetmişinde bile mesela zeytin dikeceksin. 2354
Nâzım Hikmet Ran | yaşamak | ağaç |
Yürüyen bir insanı zincire vurdular. 394
Nâzım Hikmet Ran | zincir |